Szkoła podstawowa w Polsce
Szkoła podstawowa to obowiązkowy etap edukacji, który obecny był w polskim systemie edukacji jeszcze w czasach przedwojennych. Jedynym, co ulegało zmianie, to liczba lat nauki w podstawówce oraz nauczane w niej przedmioty.
Na początku II wojny światowej w latach 1939-1942 szkoła podstawowa była czteroklasowa. Bardzo szybko jednak ten etap nauki wydłużono do siedmiu lat.
W połączeniu z czteroletnim liceum tworzyło to 11-letni cykl ogólnego kształcenia. Dopiero w 1961 roku okres nauki w podstawówce wydłużono jeszcze o jeden rok, a czas nauki w liceum pozostawiono taki sam.
System ten obowiązywał aż do roku szkolnego 1999/2000, kiedy wprowadzono 6-letnią szkołę podstawową, a dalszymi etapami nauki stały się gimnazja i szkoły ponadgimnazjalne. Do 1991 roku program nauczania w podstawówkach w całym kraju był jednolity.
Później nauczyciele otrzymali nieco więcej swobody i obowiązkowo musieli realizować jedynie podstawę programową, zatwierdzoną przez ministerstwo edukacji narodowej. Resztę zajęć prowadzący mogą zagospodarować według własnego pomysłu.
